The RomancingVenus °

Wag Kang Magreklamo

Ewan ko ba. Is it me or do people become more aware than they really are kapag umaalis sila sa bansa? It's as if nakipagbreak ka sa boyfriend mo that you realize the worth of a person kapag wala na siya. Don't get me wrong, matagal na kong aktibista sa utak ko and matagal na kong ahemm...nationalistic to the core. However, leaving the Philippines just gave me a heavier tug sa puso ko. Something gnawing at me telling me na magsumikap ako lalo.

I read a certain essay lately written by a Korean student way back '03 when she came to the Philippines. It tackled about how Filipinos lacked love for our own country. It struck me nung sinabi nya na, "Have you cried for the Philippines?" And so I ask you this time, have you? Because I certainly have countless times. I said it sa comment ko dun and I'll say it again here. Kahit ano pang puot ang lungkot ang nadadama mo, it's just not enough to complain and beat our breasts over the current situation of our country. Na kesyo ang mahal ng mga bilihin, puro naman pangungurakot, na wala naman pagbabago... Nandun na 'ko. Pero wala kang karapatang magreklamo kung wala ka namang naitutulong and besides wala namang nakakarinig sa mga hinaing mo.

Isa ka ba sa mga nagtatapon ng basura sa kalye? Nasa tamang gulang pero hindi rehistradong bumoto sa kadahilanang ikaw lamang ang may alam o baka naman rehistrado ka nga pero tinatamad ka lang bumoto? O di kaya'y hinayaang mong mabili ang boto mo? Sumasagot ka ba sa inggles kahit na kinakausap ka sa wikang Filipino para lang magmukha kang conio? Isang dosena na ba ang anak mo at inaasa mo lang ang lahat sa pamahalaan? Nandidiri ka ba sa mga mahihirap? Dineny mo na ba kahit once na Pilipino ka? Kung oo, pwes you have no right to complain at all dahil hindi mo mahal ng sapat ang bayan mo.

joining hands to campaign

But it's never too late, you can still change. Hindi na tayo pwede umasa pa sa iba. Dapat mismo sa sarili natin, even in our own little ways, tumulong tayo. Baon na baon na sa lupa ang Pilipinas at wag na natin ibaon pa.

--

To read the essay, click here. Follow thru the thread and participate as well in the discussions to find out ways how you can help. Image is from Milleniumcampaign.

Labels: filipino, nationalism, philippines

romancing perfection at 2:47:00 PM

3 comment(s):

Korek ka diyan.Kararating pa lang namin dito noon kitang kita na yung difference.Maniniwala ka bang di pa kami nagkakaroon ng puting friend? Except syempre dun sa mga katrabaho ng papa ko.Lahat Pilipino pa rin.Nakita na rin namin kung pano magbago ng ugali yung mga pinoy na dumarating dito.Syempre mega-source ng conflict yun.Yep nabasa ko rin yang essay na yan.I think kumalat yan sa email.Point ko,anung dapat iyakan. Kapag umiyak ka for the Phil ibig sabihin ung negative side lang niya ang tinitignan mo.Di lang tyo umiyak we're struggling for it.Part of our history's cycle is greed kaya di mawawala ung issue sa pagiging kurakot.Honestly,I'm still looking forward to the next generation.May napanood akong isang documentary tungkol dun sa batang nagbalik nung malaking halagang pero.Matatawa ka kung gano ka-blunt yung reaction niya nung purihin sya sa ginawa niya.Parang sinasabi niya,"Who cares about what I did?Eh dapat lahat ng tao ginagawa yun di lang ako." Hay...Way to go sis! Maganda yan, at least, hindi makakalimot.

By Anonymous, at 4:50 PM

May tama ka! Lahat ng sinabi mo tama as in!

By RedLan, at 7:29 PM

keep on writing (blogging). very interesting... :)

By aj, at 10:44 AM